Wie zal het zeggen?
De reumatoloog was in ieder geval niet erg tevreden. Het bezinksel was weer veel te hoog, de werking van de medicijnen viel hem erg tegen.
De ochtend stijfheid van 2 uur, is in ieder geval geen teken van herstel of verbetering.
Wel zijn de knieën misschien minder dik maar de handen en ellebogen beginnen nu ook weer lastig te doen.
Wat is er toch aan de hand?
Toch mag ik de prednison verder afbouwen en mag ik nu zware Ibuprofen van 800 mg gaan slikken.
Ook een maagbeschermer komt er bij.
Zucht...
De handen liggen ook nog open en het lijkt erop dat het overgaat in psoriasis.
Dat staat nog niet helemaal vast, want ik moet zeker terug naar de dermatoloog.
Al met al lijkt het erop dat ik eerder stilsta of een terugval heb dan dat ik vooruit ga.
Ik verbijt mezelf en moet moeite doen om niet helemaal vast te gaan zitten, zowel in spieren als in mijn hoofd.
Ik wil deze strijd niet verliezen.. NEE ...
Marion
Hé meis wat vervelend.
BeantwoordenVerwijderenJa ziek zijn gaat met sprongetjes hé, soms even vooruit, soms achteruit, soms alleen maar omhoog op dezelfde plaats.
Ik hoop dat je een beetje rust in je hoofd kunt vinden, hopelijk gaat het met je lijf dan ook wat beter. Omgekeerd mag ook hoor..!
Maar dat het moeilijk en lastig soms is hoef je niet te vertellen, dat weet ik wel.
Toch wens ik je vele goede momenten, waar je de kostbare energie uit kunt halen.
Sterkte meis..!
Dank je wel Marjolijn. Ik bedenk me ook vaak dat er veel mensen zijn die in een veel zwaardere situatie zitten en dat het altijd erger kan, maar soms verlies ik het even..
VerwijderenJij ook dikke knuffel en veel sterkte.. xx
Je mag gewoon ophouden met vergelijk hoor meid. Natuurlijk kan het altijd erger, dat weten we allemaal, maar daar gaat het helemaal niet om. Dit is jouw probleem nu, jij ondergaat het en ondervindt de beperkingen, niets meer en niets minder. Heel normaal dat je het af en toe verliest, ook daar ben je mens voor en herstel gaat nu eenmaal idd niet in een rechte lijn omhoog (was het maar waar he...). Maar weet je, ik probeer me altijd te herinneren wat ooit iemand tegen mij zei: "als je denkt dat je niets meer hebt om dankbaar voor te zijn, check dan even je pols...." :-). Dikke knuffel en sterkte
BeantwoordenVerwijderenDank je wel Helena. Soms is ook een bevestiging en erkenning fijn. Ik moest dan ook even een traantje wegpinken bij dit bericht. Zolang je geen gips om je arm of been hebt, snappen veel mensen totaal niet dat je iets hebt.
VerwijderenPS; Pols klopt...:-)
Blijven 'checken' hoor, ik doe het dagelijks :-). Wens je een mooi weekend!
BeantwoordenVerwijderenhahaha is goed hoor meis, hoe me maar in de gaten.. jij mag dat :-)
Verwijderen